[Соопштение] Виш тематски форум за меѓународна заштита на бегалци: Заштита на жените и децата раселени поради вооружени конфликти

Центарот за право на бегалци и миграција при Правниот факултет „Јустинијан Први“ – Скопје при Универзитетот „Св. Кирил и Методиј“ во Скопје, во партнерство со Претставништвото на УНХЦР, Агенцијата на ОН за бегалци, во Северна Македонија и со Меѓународниот институт за хуманитарно право во Санремо, на 16.12.2022 организираше Виш тематски форум за меѓународна заштита на бегалци со посебен фокус на заштита на жените и децата раселени поради вооружени конфликти. Форумот се организираше во насока на креирање и воспоставување платформа од која различните општествени чинители би се залагале за потрага по решенија за безбедност за оние кои имаат потреба од заштита. 

Форумот беше домаќин на 35 учесници од 21 земја од Европа, Азија и Африка ги истражуваа можностите за интеграција на жени и деца раселени поради конфликт преку идентифицирање на засегнатите страни релевантни за неговото олеснување и преку споделување на најдобрите практики. Дополнително форумот претставува платформа за подигнување на свеста за тоа како конфликтите влијаат на жените и децата и како меѓународното (хуманитарно, човекови права, бегалско) право ги штити кога се погодени од конфликт.

Учесниците имаа можност да проследат презентации од истакнати експерти и зедоа учество во креирање предлози за сите релевантни чинители да ја олеснат заштитата и интеграцијата на жените и децата при присилно раселување. Резултатите од работните групи ќе бидат објавени во документ за јавна политика. 

По повод отварањето на форумот се обратија претставници на организаторите.

Деканот на Правниот факултет „Јустинијан Први“ – Скопје, проф. д-р Сашо Георгиевски, изјави: „Форумот се состанува со публика од 35 селектирани кандидати од 21 земја. Процесот на селекција беше тежок поради добиените 115 апликации од 47 различни земји. Денес сме овде спремни активно да учествуваме во подгнување на свеста за потребата од заштита на бегалци и специфично жени и деца раселени поради вооружени конфликти.“

Претставничката на УНХЦР во Република Северна Македонија, г-ѓа Моника Сандри, во својот воведен говор изјави: „Во светот има околу 103 милиони луѓе кои се принудени да го напуштат својот дом. Од нив над 32 милиони се бегалци, од кои половина се жени и девојки. Иако присилното раселување влијае врз сите, жените и децата – особено непридружуваните деца – се посебно ранливи и под ризик од кршење на нивните права и маргинализација. Заштитата на жените и децата бегалци е еден од приоритетите на УНХЦР. Сите ние споделуваме одговорност да ги заштитиме луѓето кои бараат заштита.“

Претставникот на Меѓународниот институт за хуманитарно право од Санремо, г. Клаудио Делфабро, кој е директор на одделот за Меѓународно право на бегалци при Институтот, изјави: „Ова е повеќе од можност да седиме во виртуелна соба со луѓе од 21 различна земја, туку е можност да преземеме акција. Правниот факултет „Јустинијан Први“ во Скопје е пример за сите како академската заедница може да биде во првиот ред за адресирање на проблемите. Овде сме да зборуваме за значајно учество на жените и децата во прашањата поврзани со нивната иднина.“

Manifesto for Third Country Education Pathways

Building on the established cooperation among the Refugee Law and Migration Center at the Iustinianus Primus Law Faculty, University Ss. Cyril and Methodius-Skopje [the Refugee Law and Migration Center], the UNHCR Representation in North Macedonia and the International Institute of Humanitarian Law in Sanremo, the Pilot Advanced Thematic Forum on International Refugee Protection [The Forum] was developed as a specific advocacy-oriented convention on specific topics relevant to the protection situation in North Macedonia, where recommendations can be gathered from international practitioners and academics to advise the pursuit of advocacy objectives in the country. 

As organisers and conveners of the Forum, together with the signatories of this Manifesto, the Center, the UNHCR and the Institute hereby pledge to jointly work towards the creation and expansion of tertiary education pathways for refugees in North Macedonia and facilitate the involvement and support of other interested entities from government, academia and civil society, both in the country and abroad. 

This Manifesto is an open invitation to relevant stakeholders from the country to publicly pledge to turn high education opportunities for refugee students from third countries in North Macedonia into reality.

Full text of the Manifesto:

Манифест за образовни комплементарни патишта

Надоврзувајќи се на воспоставената соработка меѓу Центарот за право за бегалци и миграција при Правниот факултет „Јустинијан Први“ на Универзитетот „Св. Кирил и Методиј“ во Скопје со Претставништвото на УНХЦР во Северна Македонија и Меѓународниот институт за хуманитарно право од Санремо, првото издание на Вишиот тематски форум за меѓународна заштита за бегалци беше замислено како тематски собир кој се фокусира на прашања релевантни на конкретниот контекст за заштита не бегалци во Северна Македонија. Препораките понудени од експертите и учесниците на овие годишни собири служат за информирање на понатамошниот пристап кон исполнување на клучните цели за заштита на бегалците во земјата. 

Во улога на организатори на овој Форум, заедно со сите потписници на овој Манифест, Центарот, УНХЦР и Институтот заеднички се залагаат за создавањето и проширувањето на можности за високо образование за бегалци во Северна Македонија, како и за овозможувањето на вклучување на други релевантни актери меѓу државните институции, академската заедница и граѓанското општество, како во земјата, така и вон нејзините граници. 

Овој манифест претставува покана за релевантните засегнати актери од земјата јавно да се заложат за претворање на високообразовните можности за бегалци-студенти од трети земји во Северна Македонија во реалност.

Целосен текст на Манифестот:

[ОТВОРЕН ПОВИК] Правна клиника за право на бегалци

ЦЕНТАРОТ ЗА ПРАВО НА БЕГАЛЦИ И МИГРАЦИЈА ГО ОБЈАВУВА ПОВИКОТ ЗА УЧЕСТВО НА ПРАВНАТА КЛИНИКА ЗА ПРАВО НА БЕГАЛЦИ ЗА ЗИМСКИОТ СЕМЕСТАР ВО АКАДЕМСКАТА 2022/23

Почитувани студенти,

Правната клиника по право на бегалци ги повикува студентите да се приклучат на програмата во текот на зимскиот семестар за академската 2022/23.

Правната клиника за право на бегалци (Refugee Law Clinic) претставува можност студентите да се стекнат со теоретско и практично знаење во врска со правото на бегалци и миграциите. Овој семестар предавањата ќе се спроведат во живо во просториите на Правен факултет „Јустинијан Први“ – Скопје.

Студентите ќе имаат можност да проследат предавања од страна на универзитетски професори – ментори на правната клиника, како и предавања и работилници од страна на претставници на УНЦХР во Република Северна Македонија, Македонско здружение на млади правници, домашни и меѓународни експерти и практичари.

Правната клиника за право на бегалци се спроведува од страна на Refugee law and Migration Center – “Iustinianus Primus” Law Faculty, Skopje во рамки на стратешкото партнерство помеѓу Правен факултет „Јустинијан Први“ – Скопје и Претставништвото на УНХЦР во Република Северна Македонија

Предавањата почнуваат на 1 Ноември 2022 година (вторник)

Регистрацијата трае до 28 Октомври 2022

За учество на правната клиника можете да се регистрирате на следниот линк:

https://forms.gle/1vnZooq1VUHCzwk79

За повеќе информации за правната клиника и учество во неа, можете слободно да не контактирате на:

емаил:

– lawclinicrefugees@gmail.com

Истовремено информации можете да најдете на нашата веб страна: https://refugeelaw.mk/en/

Со почит,

Координативниот тим на правната клиника за право на бегалци

За учество на правната клиника можете да се регистрирате на следниот линк: 

[Соопштение] МЕЃУНАРОДНА ЛЕТНА ШКОЛА ЗА ПРАВА НА БЕГАЛЦИ И МИГРАЦИЈА

Центарот за право на бегалци и миграција при Правниот факултет „Јустинијан Први“ – Скопје при Универзитетот „Св. Кирил и Методиј“ во Скопје во партнерство со Претставништвото на УНХЦР во Северна Македонија и Меѓународниот институт за хуманитарно право во Санремо, оваа година организира трета летна школа за права на бегалци и миграција. Летната школа за 2022 година е посветена на темата: „Kонфликтите како причина за раселување“ (Summer School for Refugee Rights and Migration 2022: Conflicts as a Cause of Displacement”) . 

Летната школа претставува можност за студенти од сите три циклуси на студирање да се стекнат со знаење од областа на право на бегалци и миграција. Програмата опфаќа 13 предавања и дополнителни попладневни сесии организирани во 5 дена и е дизајнирана да им помогне на студентите критички да размислуваат за прашања поврзани со правата на бегалците и миграцијата во интердисциплинарен и меѓународен контекст. Предавачите на оваа летна школа доаѓаат од целиот свет и се од редот на универзитетски професори, како и експерти и практичари од областа на правото за бегалци и миграцијата и пошироко.

Оваа година летната школа се спроведе преку онлајн платформа за комуникација. Во текот на отворениот повик за летната школа аплицираа над 300 студенти од 80 земји од светот. Од вкупниот број на апликанти можност да присуствуваат на летната школа добија 80 студенти од 42 држави. Голема чест е што имаме студенти од целиот свет кои се заинтересирани и посветени на изучувањето на правата на бегалците и миграцијата.

По повод отворањето на летната школа проф. д-р Никола Јанкуловски, ректор на Универзитетот „Св. Кирил и Методиј“ во Скопје во неговиот говор истакна:

„Школата се покажа успешна во текот на изминатите неколку години и ние како универзитет со голема поддршка и задоволство сме дел од овој проект. Секоја година сме домаќини на студенти и професори од целиот свет за овој настан, па затоа е големо задоволство да  посакам добредојде на новата генерација студенти на нашата летна школа. Преку учеството во оваа Школа, студентите се придружуваат на голема заедница алумни кои го стекнале своето образование на нашиот Универзитет и во исто време ќе се приклучат на ексклузивна група алумни на Летната школа организирана од трите институции.“

Кристина Бунеа, која го предводи одделот за заштита при Агенцијата на ОН за бегалци УНХЦР, изјави: „Третото издание на летната школа се надградува врз успехот од претходните две организирани во склоп на нашето партнерство. Овогодишната тема на летната школа е уште порелевантна имајќи го на ум растечкиот број бегалци ширум светот како последица на конфликти. УНХЦР има глобална улога како водечка агенција којашто им помага на популациите погодени од конфликти и раселување. Летната школа има за цел да го промовира бегалското право кај студенти од светот и да ја продлабочува солидарноста со бегалците создавајќи разбирање за нивните страдања. Се надеваме дека прекуграничните пријателства помеѓу учесниците исто така ќе ги охрабрат младите да ја поддржуваат бегалската кауза насекаде низ светот. “

Н.Е Анке Холштајн, Амбасадорка на Германија во Република Северна Македонија истакна:

„Северна Македонија е добро ситуирана да биде домаќин на ваква школа. Таа е светски позната за својот однос кон бегалците земајќи ги предвид искуствата со босанските и косовските бегалци. Северна Македонија отсекогаш покажувала исклучително добар однос кон бегалци и мигранти.“

Директорката на Летната школа – проф. д-р Ирена Рајчиновска Пандева, изјави:

„Ова се интересни времиња во кои живееме – се чини како да сме среде совршена бура поттикната од неколку кризи кои се преклопуваат и се надополнуваат – здравствена криза, економска криза, енергетска криза, климатски промени, глад и конфликти, како највлијателни меѓу водечките. Нивните ефекти се глобални и неизбежни, имајќи ја предвид сложената меѓусебна поврзаност на светот денес и предизвиците кои се огромни.  Совршената бура пред сè имплицира дека сите овие прашања се меѓусебно поврзани, така што директно или индиректно ќе бидат дискутирани во текот на летната школа.“

УНХЦР: Глобалното раселување проби уште еден рекорд по деценискиот растечки тренд

И покрај некои знаци на напредок, брзината и размерот на принудното раселување ги надминуваат решенијата за бегалците 

Бројот на луѓе принудени да побегнат од своите домови се зголемува секоја година последнава деценија и е на највисоко ниво од почетокот на евидентирањето, тренд кој може да се врати наназад само со нов заеднички притисок кон создавање мир, изјави денеска УНХЦР, Агенцијата на ОН за бегалци. 

Заклучно со крајот на 2021 година, бројот на лицата раселени поради војна, насилство, прогон и кршење на човековите права изнесуваше 89,3 милиони, што е за 8 отсто повеќе во однос на претходната година и е двојно повеќе отколку пред 10 години, се вели во годишниот Извештај на УНХЦР за глобалните трендови. 

Оттогаш, руската инвазија на Украина – која ја предизвика најбрзата и една од најголемите кризи на принудно раселување по Втората светска војна – и други кризни состојби, од Африка до Авганистан и пошироко, ја турна бројката преку драматичниот праг од 100 милиони. 

„Секоја година последнава деценија, бројките растат,“ изјави Високиот комесар на Обединетите нации за бегалци, Филипо Гранди. „Или меѓународната заедница ќе преземе заедничка акција за да се справи со оваа човечка трагедија, да ги разреши конфликтите и да изнајде трајни решенија, или овој ужасен тренд ќе продолжи.“ 

Минатата година ја запомнивме по бројот на конфликти што ескалираа и новите кои се разгореа; 23 држави, со вкупно население од 850 милиони луѓе, се соочија со конфликти со среден или висок интензитет, според Светската банка. 

Во меѓувреме, недостигот од храна, инфлацијата и климатската криза додаваат кон тешкотиите на луѓето, оптоварувајќи го хуманитарниот одговор, а изгледите за финансирање во многу ситуации се мрачни.

Бројот на бегалци во 2021 година се зголеми на 27,1 милиони. Порасна бројот на пристигнувања, меѓу другите, во Уганда, Чад и Судан. Повторно, повеќето бегалци беа прифатени во соседните држави со малку ресурси. Бројот на баратели на азил достигна 4,6 милиони, што е пораст од 11 отсто. 

Исто така, минатата година се случи 15-тиот последователен годишен пораст на бројот на лицата раселени во својата земја поради конфликт, на 53,2 милиони. Зголемувањето беше поттикнато од растот на насилства или конфликти на некои места, како на пример во Мјанмар. Конфликтот во Тигреј во Етиопија и други региони поттикна милиони во земјата да побегнат. Бунтовите во Сахел предизвикаа ново внатрешно раселување, особено во Буркина Фасо и Чад. 

Брзината и обемот на раселувањa сè уште ги надминуваат достапните решенија за раселените лица – како што е враќањето во својата земја, преселувањето во трета земја или локалната интеграција. Сепак, Извештајот за глобалните трендови содржи и зраци надеж. Бројот на враќања на бегалци и внатрешно раселени лица се зголемил во 2021 година, со тоа враќајќи се на состојбата пред КОВИД-19, при што доброволните враќања пораснале за 71 отсто, иако бројките остануваат скромни. 

„Иако сме сведоци на нови ужасни бегалски ситуации и постоечки кои повторно се разгоруваат или остануваат нерешени, постојат и примери на држави и заедници кои работат заедно за да најдат решенија за раселените,“ додаде Гранди. „Тоа се случува на места – на пример регионалната соработка за враќањето на Брежаните – но, овие важни одлуки треба да се применат или засилат на други места.“ 

И иако проценката за бројот на лица без државјанство малку порасна во 2021 година, околу 81.200 лица добија или им беше утврдено државјанството – што е најголемо намалување на бездржавјанството од почетокот на кампањата на УНХЦР IBelong (Јас припаѓам) во 2014 година.

Отворен повик за правна клиника за право на бегалци

ЦЕНТАРОТ ЗА ПРАВО НА БЕГАЛЦИ И МИГРАЦИЈА ГО ОБЈАВУВА ПОВИКОТ ЗА УЧЕСТВО НА ПРАВНАТА КЛИНИКА ЗА ПРАВО НА БЕГАЛЦИ ЗА ЛЕТНИОТ СЕМЕСТАР ВО АКАДЕМСКАТА 2021/22

 

Почитувани студенти,

Правната клиника за право на бегалци ги повикува студентите да се приклучат на програмата во текот на летниот семестар за академската 2021/22.
Правната клиника за право на бегалци (Refugee Law Clinic) претставува можност студентите да се стекнат со теоретско и практично знаење во врска со правото на бегалци и миграциите. Овој семестар предавањата ќе се спроведат онлајн на платформата zoom.

Студентите ќе имаат можност да проследат предавања од страна на универзитетски професори – ментори на правната клиника, како и предавања и работилници од страна на претставници на УНЦХР во Република Северна Македонија, Македонското Здружение на Млади Правници (МЗМП), домашни и меѓународни експерти и практичари. 

Правната клиника за право на бегалци се спроведува од страна на Центарот за право на бегалци и миграција при Правниот факултет „Јустинијан Први“ – Скопје во рамки на стратешкото партнерство помеѓу Правен факултет „Јустинијан Први“ – Скопје и Претставништвото на УНХЦР во Република Северна Македонија

Предавањата почнуваат на 15 Март 2022 година (Вторник) во 16 часот

Регистрацијата трае до 11 Март 2022

За повеќе информации за правната клиника и учество во неа, можете слободно да не контактирате на емаил: info@refugeelaw.mk и lawclinicrefugees@gmail.com

Истовремено информации можете да најдете на нашата веб страна и социјални мрежи: 

Website: https://refugeelaw.mk/en/

Facebook: https://www.facebook.com/RefugeeLawCenter 

Instagram: https://www.instagram.com/refugeelawcenter/ 

Со почит,
Координативниот тим на правната клиника за право на бегалци

За учество на правната клиника можете да се регистрирате на следниот линк: 

The Specialists’ Course on International Refugee Law

The University of Belgrade Faculty of Law, the Representation of the United Nations High Commissioner for Refugees in Serbia and the International Institute of Humanitarian Law in Sanremo, Italy Department of International Refugee Law and Migration Law announce the call for applications for The Specialists’ Course on International Refugee Law

 

Description of course

The Specialists’ Course will cover the key aspects of the international protection of refugees. The topics will range from the analysis of international refugee law and its complementarity with other bodies of law to the different displacement phases. The causes that force people to flee, the protection risks encountered through the displacement cycle, and the search and implementation of durable and sustainable solutions will also be examined. Additional refugee-related issues, including topics of emerging importance, are further analyzed through a cross-cutting approach, such as gender-based violence and the protection of internally displaced and stateless people.

The Course aims at promoting law, principles, and policies related to the international protection of refugees, strengthening the knowledge of participants of key legal concepts in international refugee protection, and enhancing their skills in developing and applying policies and standards in conformity with international law.

 

Timeline

The Course will be delivered online and it will be held in English. The 12-week Course will commence on 7 March 2022 and will last until 6 June 2022.

Online sessions will be held twice a week, on Mondays and Thursdaysfrom 17:00 until 19:00, on Zoom.

 
More Info

http://irl.ius.bg.ac.rs/2022/01/05/new-online-specialists-course-in-international-refugee-law/

Правна рамка за заштита на децата бегалци

Автор:
Ана Паноска

Универзитет „Св. Кирил и Методиј“,
Правен факултет  „Јустинијан Први“ – Скопје
Правна клиника за право за бегалци
2021, Скопје

Вовед

Бегалските движења не се нов феномен и тоа е оргомен и тежок проблем на меѓународната заедница. Поради лоши животни услови и безбедносни ризици, голем број на луѓе се принудени да ги напуштаат своите земји во потрага по подобар живот. Тоа доведува и до зголемување на бројот на непридружувани малолетници кои се јавуваат во својство на бегалци/баратели на азил. Причините најчесно се природни(пр. временски непогоди,епидемии), општествени(пр. воени или вооружени конфликти) и економски(пр. глад,сиромаштија). И многу од децата не стигнуваат до посакуваната локација, станувајќи жртви на банди, заробени во војни, во трговија со луѓе, малтретирани, експлоатирани, убивани.  Децата може да патуваат преку регуларни премини и со документација, но исто така тоа може да биде нерегуларно.Без разлика на сите околности, кога тие ќе пристигнат во безбедната држава, треба да бидат третирани пред се и над се како деца, во согласност со стандардите на Конвенцијата за правата на детето, а потоа како бегалци. Но проблемот во практиката е тоа што децата се третираат главно, само како бегалци.

Овој труд ќе се осврне на меѓународната правна рамка за заштита на децата бегалци, со акцент на ЕУ принципите и стандардите кои се однесуваат на прием, интеграција и враќање на непридружуваните малолетници. Исто така, дел од трудот ќе биде посветен и на приложување на процедурите за постапување со непридружувани деца-странци во Р.С.Македонија, како и некои потенцијални опасности со кои може да се соочат бегалците воопшто, а кои оставаат особено голема траума врз децата бегалци.

Меѓународна правна рамка за заштита на децата бегалци

Конвенција за правата на детето од 1990

Оваа конвенција има највисоки стандарди за заштита на детето од сите меѓународни инструменти. Многу е важно тоа што е универзално прифатена бидејќи ги заштитува бегалците и раселените деца. Конвенцијата тргнува од тоа дека за едно дете да се развива треба да расте во семејна средина со љубов и разбирање.[1] Детето треба да биде подготвено да живее самостојно во општеството и да има посебна и соодветна грижа за него која се содржи и во Женевска декларација за правата на детето од 1924 година.[2]

Една публикација од УНХЦР изнесува дека во однос на меѓународното право за човекови права, Конвенцијата за правата на детето: претставува кодекс за највисоки стандарди за заштита на децата и тоа не само за здравје, образование и социјална заштита, туку и за нивните лични права; таа ги претставува децата како индивидуи членови на семејства со свои права и обврски согласно возраста, а не како објекти или нечија сопственост;и се однесува на сите деца под јурисдикција на државата. [3]

Член 1 од Конвенцијата го дефинира поимот ‘‘дете‘‘ –како секое човечко суштество кое не навршило 18 години од животот, доколку, врз основа на закон кој се однесува на детето, полнолетството не се стекнува порано‘‘. Член 2 ја гарантира не-дискриминацијата на децата и дека сите држави членки се должни да ги заштитат децата од секаква дискриминација. Член 3 гарантира дека институциите треба да му ја овозможат на детето потребната заштита неопходна за негово добро согласно стандардите. Со член 4 се обезбедува и нивната правна заштита. Член 6 го гарантира неотуѓивото право на живот.

Меѓутоа, иако правата утврдени во оваа Конвенција се однесуваат на сите деца,тие не се подеднакво принемнливи за сите. Децата бегалци се соочуваат со повреда на правата, особено децата без документација се соочуваат со проблем да не се здобијат со образование,здравствена заштита и соодветен животен стандард.

ЕУ стандарди за деца бегалци          

Не постојат конкретни образци за прием на бегалците ,но сепак постојат минимум стандарди за барателите на азил. Како државна поддршка се смета приватното изнајмено сместување и додаток за егзистенција во готово или натура но исто така постои поддршка и од приватни даватели на услуги или невладини организации. Ангажманите за прием на деца со придружба или без придружба мора да бидат во согласност со правата на детето и особено со социоекономските права на детето како правото на детето на здравје,соодветен животен стандард и образование.

Социоекономските права привлекуваат поинаква заштита од другите права. Односно, според член 4 од Конвенција на правата на децата кој гласи „во однос на економските, социјалните и културните права, државите членки ќе преземат такви мерки до максималниот обем на нивните достапни ресурси “, се согледува дека социоекономските права се одредуваат според количината расположливи ресурси. Со самото тоа социоекономските права се ограничуваат, особено во време на штедење. Затоа ,во овој контекст, потребно е да се воспостави ‘‘основна содржина‘‘ на овие права. Терминот ‘‘основа‘‘ се сфаќа како содржината на правото која не може да се пропушти и да ги ограничи ресурсите за остварување на социоекономските права. Во општитот коментар бр. 3,Комитетот предвидува дека: државата-членка треба да обезбеди основни прехранбени производи , примарна здравствена заштита, основно засолниште и домување, основни форми на образование. Но кога станува збор за децата , со напомена дека нивните права се lex specialis , основата на правата се поставува на повисоко ниво отколку генералниот еквивлент. На пример, во однос на правото на соодветен животн стандард ,Интернационалната конвенција за економски социјални и културни права предвидува „земјите членки на овој пакт го  признаваат правото на секој, на соодветен животен стандард за себе и неговото семејство, вклучително и соодветна храна, облека и дом и континуирано подобрување на условите за живот “ –ова упатува на исполнување на основните човечки потреби. Додека пак , во Конвенцијата на правата на детето ,член27 се однесува на стандард на живеење адекватен за ‘‘физичко,ментално здравје на детето, духовен, морален и социјален развој‘‘. Оттука се приметува дека детето ужива повеќе права од основните како храна и домување ,односно тоа ужива права за негов целосен личен развој за да прерасне во целосно способно возрасно лице.

Во реалноста во многу земји е познато дека ниту основните потреби ниту специјалните потреби на децата при имиграција не се исполнуваат. Тоа се согледува во случај на ЕСЧП каде ромско семејство од Србија кое се состои од мајка ,татко и четири деца ,од кои настарото има 10 години со тежок инвалидитет а најмалото е бебе, биле протерани од приемниот центар за азил во Брисел , откако им било наредено да ја напуштат Белгија за Франција според законот за азил на ЕУ. Ова семејство остана без дом еден месец ,живееше на јавен плоштад и железнчки станици, се додека невладина организација не организираше нивно враќање во Србија.[1]

Прием, интеграција и враќање на непридружувани малолетници (ЕУ политики)

Терминот непридружуван малолетник се дефинира како „малолетник кој пристигнува на територија на земја-членка без придружба на возрасен кој е одговорен за него според законот или праксата на засегнатата земја-членка, се додека тој не е ефективно земен под заштита од такво лице; или пак може да биде малолетник кој е оставен без придружба по што тој влегол на територијата на земјата-членка“.

Во Референтниот документ за непридружувани деца е даден комплетен преглед на правните и политичките мерки на ЕУ кои ги таргетираат непридружуваните деца со потекло од трети земји.[1] Овој документ вклучува мерки на ЕУ кои се однесуваат на: децата кои биле жртви на трговија со луѓе, деца кои сакаат да се обединат со членовите на семејството, деца кои се наоѓаат во Европа од други причини, понатаму;  заштитата на правата на деца кога се вклучени во истраги и судски постапки, особено фокусирајќи се на сексуалната злоупотреба и правата на жртвите, и вклучува конвенции на меѓународното право кои се однесуваат на децата без придружба, како и ја истакнува судската пракса на Европскиот суд на правдата и Европскиот суд за човекови права, директно фокусирајќи се на состојбата на непридружуваните деца и ги нагласува клучните политички мерки на ЕУ (Акциониот план на ЕУ за непридружувани малолетници, регионалните дискусии околу политиките, вклучително и дискусиите за старателство и наоѓање на семејствата). Документот содржи извештаи за практичните мерки на ЕУ, вклучувајќи ја и работата на агенциите на ЕУ, кои се директно поврзани со овие деца, како на пример прирачникот за проценка на возраста од Европската канцеларија за поддршка на азил.

Во ЕУ агендата приоритет се дава на акциите кои се однесуваат на правата на децата а особено на оние од ранлива категорија, кои конкретно се однесуваат на старателите. Со оглед на нивната ранливост, особено непридружуваните деца бегалци, со цел да се обезбеди нивен здравствен, образовен и психо-социјален развој, се осигурува и  најдобриот интерес на децата кој е од примарно значење во политиките за интеграција, враќање и семејно обединување.

Принципот најдобри интереси на детето – член 3 од Конвенција на правата на детето предвидува дека „сите активности што се однесуваат на децата, без оглед дали се преземени од јавни или приватни институции за социјална заштита, судови, управни органи или законодавни тела, најдобриот интерес на детето ќе биде примарно внимание”. Ова е затоа што тој функционира како правило на постапката, што наложува проценка на можното влијание на која било одлука врз детето. Синтеза на насоките дадени од Комитетот за правата на детето, УНХЦР и Извршниот комитет на УНХЦР сугерираат дека утврдувањето на најдобри интереси е фазна постапка, со фаза на собирање информации и проценка, која вклучува барање на ставови на детето; фаза на определување што треба да ја превземат професионалците, во која се наоѓаат различните интереси на детето се идентификувани и утврдени најдобри интереси; и крајна фаза во која се донесува одлука што раскажува за начинот на кој се давале ефектите на најдобриот интерес на детето или, исклучително, биле заменети со конкурентни размислувања. Интегрирање на определување за најдобри интереси во постапката за имиграција / азил може да не гарантира исход што е во согласност со најдобрите интереси на детето, но гарантира процедурална правичност. Но тука ова доаѓа до судир кога има вондредна процедура каде овие истражувања се исклучуваат , каде доаѓа до неуспех во спроведувањето.[2]

Право на детето да биде сослушано – член 12 од Конвенција за правата на детето предвидува:  државите членки да му обезбедат на детето кое е во состојба да ги формира своите сопствени ставови, право слободно да ги искажат тие ставови во сите прашања што го засегаат детето во согласност со возраста и зрелоста на детето, и особено да му се обезбеди можност да биде сослушано во какви било судски и административни постапки што влијаат на детето. Сите деца имаат право на искажување на свое мислење без ограничување во возраста , исклучок постои само ако се утврди дека не се способни да определат став. Комитетот за правата на детето изјавува дека – едноставното сослушување детето е недоволно; ставовите на детето треба сериозно да се земат предвид кога детето е способно да формира свои ставови. Сепак, давање соодветна тежина на ставовите на детето е комплицирано во имиграцискиот контекст.  „Соодветната тежина“ на ставовите на детето во контекстот за азил има значителни импликации при проценките на кредибилитетот.

Во поглед на погоре изнесеното, според УНХЦР:

  • од децата не може да се очекува да даваат сметки слични на возрасните за нивните искуства,
  • може да имаат потешкотии да го артикулираат својот страв од низа причини, вклучувајќи траума, родителска упатства, недостаток на образование, страв од државни органи или страв од одмазда,
  • можат да бидат премногу млади или незрели за да можат да проценат кои информации се важни или да го толкуваат ,
  • некои деца не може да ја разликувааат замислената од реална слика,
  • исто така децата може да доживеат тешкотии во врска со апстрактни поими како што се времето или растојанието. Така, она што може да претставува лага во случај на возрасен човек не мора да биде лага во случај на детето.

Правото на детето да биде сослушано има широк опсег на материјата и ги рафинира и зајакнува процедуралните права што ги имаат децата имигранти на општото меѓународно право за човекови права и бегалци.

Законодавството на ЕУ во областа на азилот и миграцијата вклучува многу повеќе конкретни одредби за непридружуваните деца отколку што имаше во основните инструменти на ЕУ за азил, односно: појасни барања за информации за деца , подетални барања кои се однесуваат на застапувањето на децата , дополнителни заштитни мерки во однос на проценката на возраста, експлицитни обврски во однос на проценката на најдобриот интерес на детето, како и одредбите кои се однесуваат на фактори кои треба да бидат земени во предвид при оценувањето на најдобриот интерес на детето, фокусот е ставен на обезбедување на соодветно прилагодена помош на ранливите лица, судските постапки се прилагодени на децата, акцент на интервјуата прилагодени на децата ,подобрување на можностите за семејно обединување, достапност на правна помош и на детето и неговиот претставник, барање на соодветни квалификации и обука за актерите кои работат со деца и барање да се преземат сите неопходни мерки за пронаоѓање трајни решенија кои се во најдобар интерес на детето.[3]

Принципот на невраќање-Правото на заштита на бегалците од присилно враќање или протерување, е утврдено во Конвенцијата од 1951 година за статусот на бегалците: „Ниедна држава договорничка нема да протера или на било каков начин со сила врати  бегалец на границите на држава во која неговиот живот или слобода би биле загрозени поради неговата раса,  вера, националност, припадност на одредена социјална група или политичко уверување“ [4]

1.Услови за влез на границите на ЕУ земјите-членки

Во извештајот на Европската мрежа за миграција од мај 2015 година се наведува дека било кој државјанин на трета земја при влез во Шенген зоната е предмет на условите за влез предвидени во чл. 5 од Шенгенскиот граничен кодекс.[1] Според законот, во повеќето земји-членки, се применуваат слични услови за влез врз возрасните државјани на трети земји, како и врз непридружуваните малолетници (барателите на азил и оние кои не бараат азил). Услови за влез се важечка виза и важечка патна исправа (најчесто пасош). Секој државјанин на трета земја кој не ги исполнува условите за влез утврдени во Шенгенскиот граничен кодекс нема да му се дозволи влез на територијата на земјите-членки. Барателите на азил имаат обврска да ги достават сите релевантни документи (вклучувајќи пасош и виза) кои можат да ја поткрепат нивната апликација, но доколку не се во можност да ги обезбедат потребните документи за влез, надлежните власти имаат право да ги претресат за дадојдат до информации за нивниот идентитет.[2]

Практиката покажува дека барателите на азил често не поседуваат документи за идентификација, но им се дозволува да влезат на територијата на ЕУ и да останат за време на проценка на барањето.Како меѓународна обврска се смета и принципот на невраќање каде земјите членки не смеат да ги вратат непридружуваните малолетници ако доаѓа до повреда на овој принцип. Во случај кога непридружуваните малолетници не бараат  азил и не ги исполнуваат условите, може да им биде наредено да се вратат во земјата на потекло. Според чл. 10 од Директивата за враќање, пред да да се одлучи да се издаде решение за враќање на малолетниците, им се обезбедува помош од надлежните органи. Во Луксембург, на пример, одлуката за враќање не може да се издаде на малолетник кој не е придружуван од законски застапник. [3]

  1. Постапки на границата и пресретнување на територијата на земја-членка

Непридружуван малолетник при преминувањето на границите може да дојде во контакт со полициските органи на државите членки. Идентификацијата на тоа дете е значајна бидејќи влијае врз одлуката за влез и понатамошни постапки.Според Шенгенскиот граничен кодес посебно внимание се обрнува на децата. Во поголемиот број на земји-членки полициските органи добиваат посебна обука за помош на идентификација на малолетници особено на жртвите со трговија на луѓе,додека пак некои држави,на пример Велика Британија, поседуваат обука за како соодветно да ги упатуваат децата и да им пружат заштита.

Има различни постапки за процена за услови за влез во државата –членка во зависност од околностите за конкретниот случај, но генерално граничната контрола го утврдува идентитетот при што може да изврши и претрес за пронаоѓање на документација,а потоа го регистрира нивното присуство.Потоа непридружуваните малолетници се упатуваат до органите за заштита на деца и до центрите за сместување. Органите за заштита на децата им назначуваат старател кој ќе ги претставува.

  1. Проценка на возраста

Со цел да се заштитат и гарантираат првата да детето од голема важност е да се утврдат неговата возраст и идентитет. Бидејќи многу од малолетниците доаѓаат без соодветна документација,доколку некоја од државите членки има сомнеж за неговата возраст се одлучува да се изврши проценка за возраст. Исто така проценка се врши кога има сомнеж за автентичноста на документите,кога возраста треба да се утврди закривична одговорност и како рутинска проверка. Проверките на возраста можат да бидат медицински и немедицински. Медицински се извршуваат преку стоматолошки преглед, или преку рентгенска снимка на  остеолошката структура, додека пак, немедицински се интервјуата од државните органи.

  1. Назначување на старател/застапник

За заштита нанепридружуваните малолетници најважна мерка претставува назначување на старател.Тоа се прави за да може детето да ја извршува својата деловна способност но и за неговите најдобри интереси. Во сите земји-членки им се назначува застапник на сите малолетни баратели на азил во согласност со чл. 25 од ревидирана Директива за постапки за азил, но постои разлика во поглед на видот на застапник односно старател, адвокат или двете. Повеќе од ЕУ инструментите содржат одредби за старателство (На пример, Директивата за борба против трговија со луѓе пропишува дека земјите-членки треба да обезбедат дека  на малолетниците кои се жртви на трговија со луѓе да им биде назначен старател од моментот на на нивно идентификување од страна на надлежните органи).

Времето за назначување претставник се разликува во земјите-членки,на пример во Полска се назначува претставник по регистрација за барање на азил или по пристигнување во прифатниот центар додека пак во Холандија претставник се назначува пред поднесување на барањето за азил.

  1. Дозволи за престој издадени на непридружуваните малолетници

За време на престојот на територијата на ЕУ, непридружуваните малолетници може да добијат различни видови на дозволи, во зависност од тоа дали поднесуваат барање за азил и / или се жртви на трговија со луѓе и соработуваат со властите во замена за дозвола за престој.

  • Дозволи за престој за непридружувани малолетни лица кои бараат азил и лица кои добиле некаков вид меѓународна заштита

При проценката на барањето за меѓународна заштита, на непридружуваните малолетници во некои земји-членки им се доделуваат дозволи за привремен престој, сертификати, или картички за регистрација. Во Велика Британија, на пример, на непридружуваните малолетници – баратели на азил може да биде доделена привремена дозвола за влез во земјата.

  • Дозволи за престој за државјани на трети земји кои се жртви на трговија со луѓе или кои биле предмет на акција за олеснување на илегалната миграција и кои соработуваат со надлежните органи

Според Директивата 2004/81/EC62, сите земји-членки може да издаваат дозволи за престој на жртвите на трговија со луѓе. Директивата воведува посебни заштитни мерки за деца (чл. 10) и некои земји-членки применуваат поповолни услови за децата во однос на некои од заштитните мерки што се предвидени со оваа Директива, како што се подолги периоди за размислување и посебно наменети засолништа за сместување на деца. Некои земји-членки (Белгија), исто така, може да издаваат безусловни дозволи за престој на децата, при што не бараат детето да соработува во постапката.

  • Дозволи за престој, за непридружуваните малолетници кои не бараат азил

Повеќето земји-членки може, исто така, да издаваат дозволи за престој на непридружуваните малолетници кои не бараат азил или на оние чии барања за азил биле одбиени. Основите според кои може да се додели дозвола се разликуваат меѓу земјите-членки,пример дозволи за малолетници кои не ги исполнуваат условите за влез, дозволи за престој на малолетници кои се на одреден период присутни.[4]

Аранжмани за прием и мерки за интеграција на непридружувани малолетни лица

Мерките за прием на непридружувани малолетници кај сите држави-членки е сличен основните установи за материјална помош, додека оние кои не бараат азил се упатени во општите социо-педагошки објекти на органите на благосостојба на младите.

Видови на прифатни центри за непридружувани малолетници (центри каде им се дават соодветна грижа на малолетниците): посебни прифатни центри наменети за деца; посебно одделение во рамките на редовните прифатни центри; згрижувачки семејства; со роднини. Во некои земји-членки, исто така, има центри адаптирани на потребите на децата кои биле жртви на трговија со луѓе. Во 2008 година Холандија ја воведе пилот-програмата „Заштитени прифатни центри“ по исчезнувањето на голем број на непридружувани малолетници од отворените прифатни центри.  

Персоналот одговорен за заштита на непридружувани малолетници се состои од широк спектар на професионалци(Социјални работници, Психолози, Наставници, Едукатори).

1.Нематеријални услови за прием на непридружуваните малолетници

Во нематеријални услови спаѓаат здравство, образование, правна помош итн. За непридружувани малолетници-баратели на азил и оние на кои се под меѓународна заштита, правото на ЕУ утврдува одредени заеднички стандарди за прием и содржина на одобрената заштита. На пример во Финска може да се изготват различни персонализирани планови за непридружувани малолетници со цел справување со предизвиците со кои може да се соочат. Овие планови, кои се подготвуваат заедно со детето во согласност со член 12 од Конвенцијата за правата на детето на ООН, вклучуваат: план за сите непидружувани малолетници од страна на социјален работник во центарот за сместување, земајќи ги предвид состојбата на детето и неговите потреби; план за грижа и воспитување; план за промоција на независноста се изготвува кога непрдружувани малолетници кои што се под меѓународна заштита стануваат полнолетни (спортски и хоби активности, приватна школарина и поддршка за одење на училиште);во соработка со поранешниот малолетник кој што е под меѓународна заштита, се изготвува и план за интеграција.

2.Изнаоѓање на трајни решенија за непридружуваните малолетници

Акциониот план за непридружувани малолетници 2010-2014[5] повикува на трајни решенија за непридружуваните малолетници врз основа на индивидуална проценка на најдобриот интерес на детето. Трајните решенија наведени во Акциониот план се: враќање и реинтеграција на малолетниците во земјата на потекло; доделување на статус на меѓународна заштита или друг правен статус дозволувајќи им на малолетникот да му успешно интегрирање во земјата-членка во која што живее; и преселување. Во поголемиот дел од земјите-членки, нема трајно решение за малолетниците дефинирано во легислативата.

3.Состојба со непридружуваните малолетници кои навршуваат 18 години во земјите-членки

Во оваа состојба каде малолетниците навршуваат 18 години може да дојде до престан на нивните одредби и промена до пристап на некои нивни права како образование и вработување. По навршувањето на возраст од 18 години: сите земји-членки им овозможуваат на малолетниците легален престој ,но со проценка на нивното барање за меѓународна заштита ; на малолетниците на кои им бил признаен статус на бегалец им се овозможува траен престој; во некои земји-членки на жртвите на трговија со луѓе може да им се издаде дозвола за постојан престој.

Оние непридружувани малолетници кои не се баратели на азил а навршуваат возраст од 18 години, како и чие барање за меѓународна заштита е одбиено: може да се утврди дека малолетниците се нелегално присутни и да се вратат во земјата на присуство; ако имаат владина причина за престој може да им седаде дозвола за привремен престој.

Во поглед на аранжманите за сместување и нематеријалните услови за прием, непридружувани малолетници кои сѐ уште чекаат одлука за нивното барање за заштита, кога ќе наполнат 18 години  во некои земји-членки ќе бидат преместени во приемен центар за возрасни  и на тој начин ќе изгубат пристап до мерките за интеграција кои се предвидени за непридружувани малолетници (на пример, пристап до образование).

Практики на враќање на земјите-членки

Директивата за враќање[1] ги наведува непридружуваните малолетници како категоријата на ранливи лица, кога се носи одлука за враќање се води сметка на негови најдобри интереси, помош од соодветни органи, и дека ќе биде безбедно вратен во семејство или прифатен центар.

  1. Доброволно враќање на непридружуваните малолетници

Повеќето земји-членки нудат можност за доброволно враќање на непидружувани малолетници.Во земјите-членки, непридружувани малолетници можат доброволно да се вратат во земјата на потекло под посебни околности: со цел да се заштити малолетникот; по нивно успешно идентификување и утврдена возраст; со процена на семејството и услови за живот; заради семејно обединување.

Со цел најдобар интерес на малолетникот, земјите-членки: се осигуруваат дека малолетникот ќе им биде предаден на родителите или на соодветен центар/институција за згрижување;  земаат писмена согласност од родителите или старателите;  нудат помош од соодветни органи.

  1. Присилно враќање на непридружуваните малолетници

Некои земји-членки (пр.Норвешка), може да пристапат кон присилно враќање на непридружуваните малолетници доколку се исполнети условите утврдени во Директивата: со обезбедена соодветна помош и барање најдобар интерес за детето; во Белгија и во Германија, органот понатаму проценува дали малолетникот треба да биде придружуван при напуштање на територијата се до пристигнувањето во земјата на дестинација;во Литванија, надлежниот орган ги зема предвид потребите, возраста и степенот на независност на малолетникот пред да донесе одлука за враќање. Или па тоа се случува врз основа на закон и воспоставена практика.

  1. Притвор

Член 17 од Директивата за враќање предвидува дека мерката притвор е крајна мерка која треба да се употреби и тоа да биде во најкраток можен рок.Оваа мерка воспоставува и заштита на децата во притвор како на пример пристапдо рекреативни активности, пристап до образование  и  што е можно побрзо сместување во простории кои ги задоволуваат нивните потреби. Во Франција тоа се врши кога на малолетниците им е одбиен влез и тие се сместени во соба за чекање максимум 20 дена.

Стандардни оперативни процедури за постапување со непридружувани деца-странци во Р.С.Македонија

РСМ претставува земја на транзит каде мигранти од Блискиот Исток и северна Африка имаат рута до земјите-членки на ЕУ. Најчесто мотивите за миграција се од економски причини додека пак масовни миграции има кога има воени дејствија и револуции.Во 2014-2015 се зголемува бројот на деца бегалци а особено на непридружувани малолетници.Овие лица како најранлива категорија подлежат на секакви видови експлоатација и злоупотреба ,а најчесно сексуална злоупотреба.Нивниот статус и права се посебно регулирани со КПД , која е ратификувана од РСМ.[1]

Минимум стандарди кои се определени за постапување со НМ се:

  • Принцип на недискиминација;
  • Најдобри интереси на детето;
  • Мислења на детето;
  • Доверливост;
  • Принцип на невраќање.

СОП 1. ИДЕНТИФИКАЦИЈА И УПАТУВАЊЕ

МЕРКА1: Првичен контакт со НМДС и негово упатување

Тоа значи непосреден контакт на овластено службено лице на државна институција, меѓународна организација или граѓанин на територијата на РСМ со лице за кое, според околностите во кои е пронајдено и неговиот надворешен изглед , постои основано сомневање дека се работи за НМДС. НМДС најчесто може да се открие на граничен премин, надвор од граничен премин на зелениот појас при обид за илегален влез и во внатрешноста на територијата на РСМ.

По првичниот контакт со лицето кое има сомневање дека се работи за НМДС , телефонски се известува регионалниот центар за гранични работи и добива информации за лицето, и се договара кој и како ќе го спреоведе лицето до надлежната организациска единица. РЦ за ГР составува записник и понатаму го предава на месно и стварно надлежниот МЦСР или ЦСР при МТСП, кој по примањето ќе започне постапка за негово идентификување како НМДС. 

МЕРКА 2: Прелиминарно собирање информации

Оваа мерка собирањето информации и податоци(кое треба да биде најитно) се спроведува преку: визуелно набљудување на групата, следење на нивните реакции и однесувања;преглед на патни и лични документи, други официјални документи издадени од официјален орган со кој може да се потврди идентитетот на лицето;интервју на полнолетните мигранти што се преставуваат како родители на малолетните лица-деца, полнолетни браќа или сестри, близок роднина и полнолетно лице кое го придружува малолетникот.

МЕРКА 3: Идентификација на НМДС

Тоа претставува збир на тактики,техники и методолошки алатки превземени од страна на овластено лице и стручен тим кои врз основа на информациите ,за кои постои сомневање дека е НМДС ,ќе се идентификува како НМДС. Тоа се врши веднаш по примопредавање од страна на МВР. Постапкте се превземаат со цел: 1. Определување старател; 2. Обезбедување преведувач; 3. Ополномоштување правен полномошник; 4. Спроведување интервју со НМДС; 5. Формирање првично досие на НМДС; 6. Упатување до МЦСР, доколку постапувал ЦСР.

МЕРКА 4: Определување старател

По добиеното известување од МВР, заради итност во постапувањето,со предвид ранливост на категоријата на НМДС и принципна најдобри интереси на детето ,месно надлежниот ЦСР/МЦСР определува стручно лице – социјален работник со овластување – за назначување старател на пронајдениот НМДС. Старателот од тој момент е формално-правно одговорен за НМДС и се грижи за заштита на неговите права при преземањето службени дејства од страна на државните органи.

МЕРКА 5: Обезбедување преведувач – преведување

Имајќи предвид дека мигрантите-бегалци што транзитираат низ РМ претежно потекнуваат од земјите на Блискиот и на Средниот Исток, го говорат арапскиот јазик, кој во одредени земји има посебен дијалект што само тие го зборуваат, тоа преставува голем предизвик и предуслов за успешно спроведување на прелиминарното собирање информации и спроведување интервју. Затоа е потребно да се има листа на преведувачи подготвена однапред за повеќе јазици што се користат во земјите на потекло на мигрантите-бегалци што транзитираат на подрачјето на РМ.

МЕРКА 6: Ополномоштување правен полномошник

Него го определува старателот, веднаш по изготвувањето на Овластувањето за назначување на посебен старател, со изготвување на пимено полномошно за назначување на правен полномошник што ќе го советува и ќе го застапува НМДС пред државните органи.

МЕРКА 7: Спроведување интервју со НМДС

Спроведувањето првично интервју со НМДС претставува најчувствителна постапка што се презема кон НМДС по неговото првично идентификување дека е непридружуван.Интервјуто се спроведува од обучени професионалци на ЦСР/МЦСР, кои имаат искуство со ранливата категорија деца, а особено со НМДС со странски државјани. Тоа се спроведува во просториите на ЦСР/МЦСР, кои се адаптирани за работа со деца, а само во исклучителни ситуации во просториите на МВР, ако се работи за загрозена безбедност на НМДС. Интервјуто треба да помогне да се утврди како да се третира малолетното – дете-странец.

СОП 2: Згрижување и првична помош

МЕРКА 1: Назначување старател

МЦСР за прифатениот НМДС со решение назначува старател и формира стручен тим одговорен за постапување со НМДС.

МЕРКА 2: Првична проценка на ризикот

Целта на првичната проценка на ризикот е да се идентификуват слабите страни и ризиците по НМДС, со цел нивно отстранување и намалување на последиците од нив преку навремено планирање и преземање мерки за нивно отстранување.

МЕРКА 3: Иницијален лекарски преглед

Има цел да ја констатира општата психофизичка и здравствена состојба на НМДС, хроничните болести, телесните инвалидитети и недостатоци, со цел навремено планирање и преземање дополнителни здравствени мерки.

МЕРКА 4: Згрижување – сместување

Старателот е должен, заедно со стручниот тим, да направи проценка за потребите на НМДС, неговите специфичности и карактеристики, и која форма на згрижување-сместување ќе ја примени. Ова е во зависност и од можностите што ги нуди МТСП во моментот и другите форми на институционално и вонинституционално згрижување што ги има.

МЕРКА 5: Проценка на потребите

Проценка на потребите се врши врз основа на следниве критериуми: податоци за досието на случајот; основни потреби (сместување, храна, лекови, комуницирање со семејството); проценките на ризикот и здравствени потреби. Тоа се извршува по изготвувањето на првичната проценка на ризикот, згрижување-сместување на НМДС.

СОП 3: Регулирање на престојот на НМДС

МЕРКА1: Известување на МНР

Информирање на ДКП во РСМ на земјата на потекло на идентификуваниот НМДС или ДКП на трета земја што ги застапува интересите на земјата на потекло, а доколку таа нема свое претставништво, се известува МНР за идентификуваното НМДС со податоци за него, за родителите, местото на живеење, државата и дали поседува лични документи. Целта на известувањето е да се овозможи: потврда на идентитетот на НМДС;  обезбедување лични документи; предуслови за започнување постапка за семејно обединување.

МЕРКА 2: Правно советување и информирање на НМДС за постапката за регулирање на престојот

Информирање на НМДС за формално-правната постапка, процедурата, видот и начинот на регулирање на престојот, целта и придобивките од нив за НМДС. МЦСР, по упатениот и прифатен НМДС и донесувањето решение за старател, изготвува овластување за назначување правен полномошник на НМДС. Изборот на правен полномошник се врши од листата на МП/правни полномошници, како и од листата на МЗМП што се обучени за правно советување на НМДС. Тоа треба да овозможи НМДС да ја сфати постапката и процедурата за да може да ја искаже својата волја и согласност, а сè во негов најдобар интерес.

МЕРКА 3: Постапки за регулирање на престојот на НМДС

Регулирањето на престојот на НМДС-странец може да се темели на следниве основи:барање за привремен престој поради хуманитарни причини[2] и барање за признавање на правото на азил[3]. Изборот на основата по која ќе се бара регулирањето на престојот зависи од тоа што претставува најдобар интерес на детето, а тоа се базира на претходно извршената проценка за финалните решенија што се планират за НМДС.

СОП 4: Семејно обединување – враќање[4]

МЕРКА 1. Идентификување на семејството

Мерки и активности на надлежните институции насочени кон прибирање информации и податоци за: идентификација на родителите; браќа, сестри; блиски роднини; каде се наоѓаат тие; доколку не се во земјата на потекло – нивниот статус.

МЕРКА 2: Проценка на ризикот при одлука за семејно обединување

Утврдување на степенот на безбедносен ризик за НМДС при семејно обединување, од неговите родители/блиски роднини, од ризикот за враќање во земјата на потекло или дестинацијата каде што престојуваат неговите родители/блиски роднини, како и социјалниот ризик со кој би се соочил.

МЕРКА 3: Пронаоѓање на семејството и нивно информирање

Мерки и активности на надлежните институции кои постапуват со НМДС, за пронаоѓање на неговите родителите/блиски роднини заради остварување контакт со нив, нивно информирање за пронајдениот/идентификуваниот НМДС, заради започнување постапка за нивно обединување.

МЕРКА 4: Подготовка за враќање /семејно обединување

Оваа мерка се спроведува откако ќе бидат создадени услови за безбедно враќање на детето, кои вклучуваат: идентификувани и пронајдени родители/родител/близок роднина; извршени безбедносни проверки; обезбедени социјални предуслови; добиена согласност од земјата на прием; донесена одлука за враќање;обезбедени патни документи.

МЕРКА 5: Враќање / примо-предавање

Мерка што се презема по успешно спроведената постапка, односно откако ќе бидат создадени услови за безбедно враќање на детето, со цел семејно обединување на НМДС за негово враќање/ транспорт до местото/ државата каде што се наоѓат неговите родители/родител/блиски роднини со кои тој треба семејно да се обедини или примопредавањето се врши во РМ.

СОП 5: Локална интеграција – долгорочна помош

МЕРКА 1: План за долгорочна помош

Планирање мерки и активности на одговорните институции насочени кон заштита на правата на НМДС, во согласност со меѓународните конвенции и домашното право, а сè со цел негово локално интегрирање во системот сè до моментот на пронаоѓање на семејството и семејно обединување.Планот за долгорочна помош треба да содржи: индивидуална проценка; старателство; згрижување; психосоцијална поддршка; здравствена заштита; образование/едукација;  правна помош; преведувач.

МЕРКА 2: Старателство

Назначување старател и стручен тим, кои ќе ја имаат улогата на заменски родител и кои во текот на целиот процес 24/7 имаат активна улога во планирањето, спроведувањето и надзорот над спроведувањето на мерките и правата на НМДС. На старателот/стручниот тим на располагање му се капацитетите на сите владини институции и МО/ГО за остварување на потребите на НМДС во делот на стручна помош и размена на искуства.

МЕРКА 3: Згрижување – сместување[5], [6]

Изнаоѓање најдобро решение во согласност со законските можности, кое за НМДС ќе претставува најдобро решение што е во негов најдобар интерес и да воспостави услови за живеење што ќе му овозможат интегрирање во општествениот живот. Изборот на начинот и формата на згрижување на НМДС е исклучиво избор и одлука на старателот/стручниот тим, а врз основа за законските решенија што ги нуди Законот за социјална заштита, а врз основа на расположливите капацитети и форми на згрижување што ги нуди МТСП. Сместувањето треба да биде долгорочно решение, кое на НМДС ќе му овозможи услови на живеење што имаат особености на семеен дом, како што се згрижување во згрижувачко семејство или во мал групен дом.

МЕРКА 4: Здравствена заштита[7]

Овозможување пристап до бесплатна здравствена заштита рамноправно како и сите граѓани на РМ за време на неговиот престој во РМ. Пристап до примарна, секундарна и терцијарна здравствена заштита.НМДС за време на целокупниот процес од идентификација до семејно обединување или локална интеграција има право на целосна здравствена заштита во согласност со законските прописи на РСМ.

МЕРКА 5: Образование

Право на пристап до образовниот процес во РМ, учење на македонскиот јазик, професионално обучување и оспособување со цел успешно локално интегрирање. Учењето на македонскиот јазик е важен предуслов во вклучувањето во образовниот процес и успешно спроведување на локалното интегрирање.

СОП 6: Кривична постапка[8]

МЕРКА 1: Заштита на правата на НМДС во улога на обвинет

НМДС може да се јави во својство на обвинет во случаи кога постои основано сомневање дека сторил кривично дело што се гони по службена должност.Заштитата на правата на НМДС во кривичната постапка се однесуваат на: забрана за мачење или друга свирепа, нехумана постапка или казнување; забрана за незаконско и самоволно лишување од слобода; во случај на притворање, да биде издвоен од полнолетните лица и да му се овозможи преписка со семејството; правото на брза правна помош;правото на законски старател да учествува во сите фази на постапката.

МЕРКА 2: Заштита на правата на НМДС во улога на сведок

НМДС треба да се користи како сведок само во исклучителни случаи, кога е тој единствениот сведок и не постојат други материјални докази во постапката против сторителите,  на начин и јазик што ги разбира според неговата возраст и зрелост да го сфати значењето на постапката.

МЕРКА 3: Заштита на правата на НМДС како жртва / сведок

НМДС, во улога на жртва/сведок, може да се јави како:

  • оштетен како последица на кривично дело;
  • жртва на кривичното дело трговија со луѓе[9];
  • сведок/оштетен како последица на кривичното дело нелегален пренос на мигранти;

Во случаите кога НМДС е жртва на кривично дело, правниот полномошник ќе иницира постапка за компензација во корист на жртвата поради последиците од кривичното дело. Правниот полномошник и старателот учествуват, со НМДС, во текот на целата постапка, заради негово запознавање, како и заради заштита на неговите права и интереси.

  1. Опасности на бегалците (а особено трауматични за НМ)
  • Бело робје – Според Европол одбивањето на Велика Британија да прими 3 000 НМ, значи олеснување на ‘‘жетвата‘‘ на криминалците.Според статистички податоци од 2015 година само Шведска има 37 000 вакви деца.Во Словенија повеќе од 80% од овие деца исчезнуваат,додека пак во Германија има 4 700 исчезнати НМ.Некои од нив се отуѓени и прават мали банди кои оперираат околу железнички и автобуски станици во Скандинавија.[10]

Според Џастин Форсајт од организацијата „Save the children“, само во последнава година, во Западна Европа се грабнати 26 илјади малолетници. Треба ли да се потсетиме дека  балканската рута, која минува низ Македонија е еден од главните влезови на овие деца. Оттаму, не треба да чуди ниту официјалната бројка на МВР дека  само после јуни 2015 година се забележани 18.000 вакви деца кај нас.

„Овие деца се најлесна мета. Децата пријавуваат дека се силувани, претепувани на патот кон Европа. А тоа се видливи деца кои минале низ камповите – вели генералниот директор на „Save the children“, Каролин Мајлс.

  • Уништувани домови– ‘‘Save the children“, објавуваат дека на 8ми август 2019 персоналот од либанските вооружени сили делумно демолираше над 350 домови на бегалци во четири шаторски населби во Акар, во северен Либан, користејќи чекани.Тоа се извршило со образложение дека структурите не биле во согласност со неодамнешната наредба на Високиот совет за одбрана на Либан.И покрај тоа, тие уапсуваат лица бидејќи немаат документи за легален престој,меѓу кои има и малолетници. За бегалците кои веќе избегале од брутална војна ,трауматичен настан е тоа стотици војници да влезат во нивната заедница, опремени со чекани и да им се дадат само неколку моменти да соберат предмети пред да ги урнат своите домови. Оваа акција е особено трауматична кај децата.[11]
  • Ковид 19 -Во Бангладеш, Грција и Либан, бегалските семејства веќе живееја во многу несигурни услови. Сместени во шатори или засолништа за итни случаи, тие сега страдаат од целата сила на разорните последици од пандемијата Ковид-19. „Актуелната ситуација создаде дополнителна траума за семејствата, додавајќи им на веќе многу тешки животи“, објаснува Језерца Тигани, шеф на делегацијата на Тере де хомс во Грција. “Луѓето живеат во преполни кампови. Недостатокот на простор ги спречува да следат социјално растојание. Кујните и санитарните јазли треба да се споделат, а заштитниот материјал е достапен само во ограничена мерка.” Основната нега е намалена на минимум во повеќето кампови во Грција или целосно недостасува. Општата несигурност и новите ограничувања ја прават ситуацијата особено застрашувачка за децата. “Семејства од шест или седум лица живеат во контејнер од 12 квадратни метри што служи како нивно сместување, без ништо да прават. Децата покажуваат знаци на лутина и агресивност. Честопати ги гледаме како плачат”, објаснува Језерца. Слични услови преовладуваат во камповите каде што работиме во Либан и Бангладеш.[12]
  • Спиење на отворено небо среде зима – Во главниот град на Србија, малолетни мигранти без придружба живеат на отворено – среде зима. Нивната натамошна судбина е во рацете на меѓународната криумчарска мрежа(11.01.2021).И покрај студениот ветер и корона вирусот деца со дебели капути и бели прекривки шетаат по шопинг зоните. Поголемиот дел се без придружба , на возраст од 11 до 17 години.[13]
  • Насилство и злоставување-Во многу случаи, децата се жртви на насилство и злоупотреби, вклучително и сексуално злоставување. Но, тие не зборуваат за тоа со своите родители: „Тие не сакаат нивните родители да се грижат“, вели Јовановиќ: „Тие мислат: морам да го поминам ова, мора да бидам силен. Така ќе пораснам. Јас веќе не сум мало момче “.[14]

Заклучок

Сите ние сме сведоци на новите предизвици што ги потстави времето во кое живееме војни, конфликти, пандемија, разни нестабилности кои предизвикуваат и доста стресови  но и страв од гледање на сцени кои често пати ја заледуваат крвта.Стравот кој навлегува во нас може да не одведе во непознати правци и еден од најголемите проблеми е токму повторното соочување со истиот.Бегалците се пример како може човекот да оди и над својот максимум на издржливот, токму поради фактот што и кога ќе дојадат на безбедно подрачје повторно  се соочуваат со безброј правни ситуации кои знаат да бидат доста нејасни и да баарат од нив покажување и докажување на страв кој можеби веќе поминал или не сакаат едноставно да го искажат, што секако многу зависи од самиот карактер на личноста односно колку таа покажува емоции. Секако дополнителни потешкотии се јавуваат кога станува збор за мали деца  од кои можеби некои не се придружувани од нивните родители утврдувањето на стравот во таков случај несомнено ја наметнува потребата односно нужноста на ваквото лице да му се одобри заштита бидејќи неговото оставање на милост и немилост всушност завлегува во едно повисоко рамниште од самите законски правила односно завлегува во суштината на човештвото и во смислата на нашето битисување како суштестава кои се стремат кон подобро.

Но утврдувањето на стравот и негово докажување воопшто не е лесно ако се земат во предвид постојаните испитувања како и строгите законски решенија  што ги потставуваат државите  во однос на утврдувањето на двете компоненти на стравот субјективна и објективна и нивното поткрепување со факти и докази кои тешко се обезбедуваат.Државите треба да имаат усогласени политики кога станува збор за бегалците особено за разгледувањето на нивниот статус и утврдувањето на оправданиот страв.Фразата оправдан страв се јавува како еден од клучните услови за да може едно лице да се карактеризира како бегалец. Додека нејзиното утврдување од различни држави несомнено подразбира претендирање за можно усогласување и создавање на бази на податоци кои ќе им овозможат на органите на секоја држава полесен пристап до разни релевантни информации, што несомнено позитивно ќе влијае и врз бегалците бидејќи на тој начин им се олеснува нивниот пат и се заобиколуваат сите фази во кои тие треба да докажат и да покажат страв од прогон. Решението за бегалската криза не е едноставно, но сепак постои, ако главните владини и интервладини актери застанат цврсто зад опциите и мерките понудени од  меѓународниот закон за бегалци и ако покажат повеќе волја за користење на политичките и финасиските алатки што им стојат на рсполагање.

Фусноти

  1. КОНВЕНЦИЈА ЗА ПРАВАТА НА ДЕТЕТО-Усвоена на Генералното собрание на ОН со резолуција 44/25 , од 20 ноември 1989. Стапила во сила 2 септември 1990 согласно со член 49. Наслов на оригиналот: “Convention of the Rights of the Child”. http://www.childrensembassy.org.mk/WBStorage/Files/konvencija%20celosna.pdf

  2. International legal standards: Action for the rights of children, UNHCR, уредено од David Nosworthy, стр. 14 https://www.unhcr.org/3e37e5ba7.pdf

  3. КОНВЕНЦИЈА ЗА ПРАВАТА НА ДЕТЕТО-Усвоена на Генералното собрание на ОН со резолуција 44/25 , од 20 ноември 1989. Стапила во сила 2 септември 1990 согласно со член 49. Наслов на оригиналот: “Convention of the Rights of the Child”. http://www.childrensembassy.org.mk/WBStorage/Files/konvencija%20celosna.pdf

  4. Ciara Smyth – Migration, Refugees, and Children’s Rights, стр. 444,445
  5. CONNECT project report: Reference document on unaccompanied children – A compilation of relevant EU laws and policies, CONNECT – EU funded project, 2014, стр. 19

  6. Ciara Smyth – Migration, Refugees, and Children’s Rights, стр.436,437

  7. Ciara Smyth – Migration, Refugees, and Children’s Rights,стр, 434,435,436

  8. Synthesis report for the EMN focused study 2014 – Policies, practices and data on unaccompanied minors in the EU Member States and Norway, European Migration Network, 2015

  9. 1951 Convention relating to the status of refugees, Article 33(1)

  10. Христина Стојаноска , магистерската теза под наслов „Политики за прием, враќање и интеграција на непридружувани малолетници – мигранти и бегалското право“, Правен факултет „Јустинијан Први“, Скопје, 2017.

  11. Христина Стојаноска , магистерската теза под наслов „Политики за прием, враќање и интеграција на непридружувани малолетници – мигранти и бегалското право“, Правен факултет „Јустинијан Први“, Скопје, 2017 ,Ibid.

  12. Христина Стојаноска , магистерската теза под наслов „Политики за прием, враќање и интеграција на непридружувани малолетници – мигранти и бегалското право“, Правен факултет „Јустинијан Први“, Скопје, 2017, Ibid

  13. Во мај 2010 година Европската Комисија го усвои Акциониот план за непридружувани малолетници (2010-2014), а по донесувањето на заклучоците на Советот за непридружуваните малолетници во јуни 2010.

  14. Директивата 2008/115 / ЕЗ на Европскиот парламент и на Советот од 16 декември 2008 за „заеднички стандарди и процедури на земјите-членки за враќање на државјани на трети земји кои незаконски престојуваат на нивна територија“.

  15. Влада на Република Македонија, Национална комисија за борба против трговија со луѓе и илегална миграција, Стандардни оперативни процедури за постапување со непридружувани деца-странци во Р.С.Македонија. http://nacionalnakomisija.gov.mk/wp-content/uploads/2016/12/SOP-za-postapuvanje-so-nepridruzuvani-deca-stranci.pdf

  16. Закон за странци, чл.80.

  17. Конвенција за правата на детето, чл. 22.

  18. Закон за азил и привремена заштита, чл. 2.

  19. Закон за социјална заштита, чл.26.

  20. Закон за социјална заштита, чл. 84.

  21. Конвенција за правата на детето, чл.20.

  22. Конвенција за правата на детето, чл.37

  23. https://nvoinfocentar.mk/decata-begalci-lesna-zetva-na-evropskite-bandi/

  24. Во случај на жртва на трговија со луѓе, се применуват СОП за трговија со луѓе

  25. https://www.savethechildren.net/news/save-children-calls-lebanese-authorities-stop-demolition-refugees%E2%80%99-homes

  26. https://www.dw.com/mk/%D0%B1%D0%B5%D0%BB%D0%B3%D1%80%D0%B0%D0%B4-%D0%B4%D0%B5%D1%86%D0%B0-%D0%B1%D0%B5%D0%B3%D0%B0%D0%BB%D1%86%D0%B8-%D0%BD%D0%B0-%D1%83%D0%BB%D0%B8%D1%86%D0%B0/a-56103042

  27. https://reliefweb.int/report/greece/covid-19-one-danger-too-many-refugee-children

  28. https://www.dw.com/mk/%D0%B1%D0%B5%D0%BB%D0%B3%D1%80%D0%B0%D0%B4-%D0%B4%D0%B5%D1%86%D0%B0-%D0%B1%D0%B5%D0%B3%D0%B0%D0%BB%D1%86%D0%B8-%D0%BD%D0%B0-%D1%83%D0%BB%D0%B8%D1%86%D0%B0/a-56103042 , Ibid.

Користена литература

  1. Ciara Smyth – Migration, Refugees, and Children’s Rights

  2. Христина Стојаноска , магистерската теза под наслов „Политики за прием, враќање и интеграција на непридружувани малолетници – мигранти и бегалското право“, Правен факултет „Јустинијан Први“, Скопје, 2017

  3. КОНВЕНЦИЈА ЗА ПРАВАТА НА ДЕТЕТО-Усвоена на Генералното собрание на ОН со резолуција 44/25 , од 20 ноември 1989. Стапила во сила 2 септември 1990 согласно со член 49. Наслов на оригиналот: “Convention of the Rights of the Child”.

    http://www.childrensembassy.org.mk/WBStorage/Files/konvencija%20celosna.pdf

  4. Влада на Република Македонија, Национална комисија за борба против трговија со луѓе и илегална миграција, Стандардни оперативни процедури за постапување со непридружувани деца-странци во Р.С.Македонија.

    http://nacionalnakomisija.gov.mk/wp-content/uploads/2016/12/SOP-za-postapuvanje-so-nepridruzuvani-deca-stranci.pdf

  5. https://www.savethechildren.net/news/save-children-calls-lebanese-authorities-stop-demolition-refugees%E2%80%99-homes

  6. https://nvoinfocentar.mk/decata-begalci-lesna-zetva-na-evropskite-bandi/

  7. https://reliefweb.int/report/greece/covid-19-one-danger-too-many-refugee-children

  8. https://www.dw.com/mk/%D0%B1%D0%B5%D0%BB%D0%B3%D1%80%D0%B0%D0%B4-%D0%B4%D0%B5%D1%86%D0%B0-%D0%B1%D0%B5%D0%B3%D0%B0%D0%BB%D1%86%D0%B8-%D0%BD%D0%B0-%D1%83%D0%BB%D0%B8%D1%86%D0%B0/a-56103042

  9. International legal standards: Action for the rights of children, UNHCR, уредено од David Nosworthy

    https://www.unhcr.org/3e37e5ba7.pdf

  10. CONNECT project report: Reference document on unaccompanied children – A compilation of relevant EU laws and policies, CONNECT – EU funded project, 2014 

    http://www.connectproject.eu/PDF/CONNECT-EU_Reference.pdf

  11. Synthesis report for the EMN focused study 2014 – Policies, practices and data on unaccompanied minors in the EU Member States and Norway, European Migration Network, 2015

    https://ec.europa.eu/anti-trafficking/sites/antitrafficking/files/emn_study_2014_uams.pdf

  12. Закон за социјална заштита

    https://www.financethink.mk/wp-content/uploads/2017/07/Zakon-za-socijalna-zastita.pdf

  13. Закон за странци 

    http://arhiva.mvr.gov.mk/Uploads/Precisten%20zakon%20za%20strancite%2025.01.13.pdf

  14. Закон за азил и привремена заштита

    https://www.pravdiko.mk/wp-content/uploads/2013/11/Zakon-za-azil-i-privremena-zashtita-12-04-2013.pdf

Анализа на „оправданиот страв“ како елемент на дефиницијата на бегалец

Автор:
Марија Мицевска

Универзитет „Св. Кирил и Методиј“,
Правен факултет  „Јустинијан Први“ – Скопје
Правна клиника за право за бегалци
2021, Скопје

Вовед

Со векови луѓето патуваат за да најдат подобри услови за живеење населувајќи се на теритотии кои им обезбедуваат најголеми можности, права, услови кои ќе придонесат за нивната благосостојба и мирен живот.Со други зборови , територијата отсекогаш била важен дел од човековиот живот. Но, не сите територии претставуваат мирни подрачја каде има заедница која е насочена кон просперитетот на секој поединец уважувајќи ги сите подеднакво, сосема спротивно, некои територии стануваат подрачја каде не само што не е можно да се воспостави можност за општествен напредок и развој, туку стануваат невозможни за живот. Светот сведочи за најголемите миграции и раселување на луѓе од крајот на Втората светска војна, со тоа што цели заедници се протерани од нивните матични земји поради конфликти, екстремно насилство, економска и политичка нестабилност и еколошки опасности. Причините се многубројни почнувајќи од војните, граѓанските бунтови, масовноста на терористичките активности, големиот број на терористички организации за кои заедничка карактеристика е токму убивањето на невини жртви односно одземањето живот. Тоа се само неколку од многубројните причини кои денес во еден гобализиран свет започнаа да продуцираат голем број на бегалци од воените жаришта, кои сакајќи да се спасат од насилните акти кои се случуваат во нивната земја превземаат радикални мерки и си заминуваат од нивната земја. Бегалците отсекогаш биле интересна тема за научните кругови и меѓународната заедница, фактот што најмногу привлекува е тоа што тие бегаат од сопствениот дом и тргнуваат на пат кој е опасен и несигурен,причината која ги тера да направат таква радикална промена е секако стравот за својот живот, стравот од насилсилните акти или слични настани кои ја попречуваат нивната стабилност и мирен живот, страв каков што ние не можеме да замислиме, па како единствена опција го гледаат излезот од небезбедното подрачје.Самите  комплексни околности ја наметнаа и нивната потреба од регулација, па затоа и постојат бројни меѓународни инструменти, документи и акти кои пред се се насочени кон обезбедување на заштита на бегалците и обезбедување на нивните основни права.Основа на меѓународниот правен режим за заштита на бегалците“ е Конвенцијата за бегалци. Јасното и прецизно регулирање на статусот на бегалците и нивната заштита е показател дека меѓународната заедница не е имуна на неправдите што се случуваат во поедини држави но и показател за потребата од грижа за овие лица и потреба од нивно интегрирање во општеството.

Оправданиот страв како елемент на дефиницијата на бегалец

Луѓето кои ја напуштиле својата земја затоа што се плашат од прогон можат да побараат  азил. Тоа е нивно право загаранитиано во членот 14 (1) од Универзалната декларација за човекови права каде се вели дека „секој има право да бара и да ужива во други земји азил поради прогон“.  Азилот е заштита што им се дава на оние лица кои ја исполнуваат меѓународната дефиниција за „бегалец“ вклучена во Конвенцијата на Обединетите нации од 1951 година и Протоколот од 1967 година .[1]

Член 1 А (2) од Конвенцијата во врска со статусот на бегалци 1951 година (Конвенцијата) вели дека терминот „бегалец ќе се однесува на секое лице кое  поради оправдан страв дека ќе биде прогонето  поради раса, религија, националност , членството на одредена социјална група или политичко мислење е надвор од земјата на неговата националност и не може или поради таквиот страв не сака да биде под заштита на таа земја, или кое ако нема државјанство, а се наоѓа надвор од земјата во која порано имало вообичаено место на престој не може или поради тој страв не сака да се врати во неа.[2]

Фразата „оправдан страв да не бидат прогонувани“ е клучната фраза на дефиницијата за бегалецот. Која опфаќа два елементи на дефиницијата за бегалецот: оправдан страв и прогонство.[3]

Конвенцијата од 1951 година го воведе општиот концепт на„ страв “за да се дефинира кој е бегалец. Додека стравот е субјективна емоција, за целите на утврдување на статусот на бегалец, тој мора исто така и да биде основан, односно мора да има објективна основа.

Објективен и субјективен елемент

Терминот „оправдан страв“ содржи субјективен елемент, претставен со состојбата на умот на апликантот, кој треба да се процени главно од изјавите на апликантите и објективен елемент  кој треба да се процени врз основа на ситуацијата што владее во неговата земја на потекло. И двата елементи мора да се утврдат за стравот да се смета за основан во смисла на дефиницијата за бегалецот. Според Конвенцијата од 1951 година, прогонот мора да биде поврзан со која било од петте наведени основи: раса, религија, националност, членство во одредена социјална група и политичко мислење.
 Субјективниот елемент е задоволен ако стравот на жалителот од прогон е вистински. Во контекст на утврдување на статусот на бегалец, стравот е дефиниран како страв или свесност за опасност. Општото несогласување или несогласување со владата или желбата за поголема лична слобода или подобрена економска состојба без ништо повеќе не се совпаѓа овој елемент . Апликантот го задоволува субјективниот елемент ако веродостојно артикулира вистински страв од прогон.При проценака дали стравот на барателот е субјетивен, треба да се земат во предвид неговото потекло, личните убедувања, општествениот статус и карактерот на личноста бидејќи психолошките реакции на различни личности не можат да бидат идентични во слични ситуации.Едно лице може да има строго политичко или религиозно уверување па доколку не се почитува доволно,  може неговиот живот да го направи неподнослив, додека друго лице немора да има такви силни убедувања.Во некои случаи, барателот не може експлицитно да каже дека доживува страв. Во други случаи, тие дури можат да наведат дека немаат страв.[4] Сепак, отсуството на страв може да се смета за неважно кога околностите објективно би оправдале дека секој во такви околности би се соочил со страв.
  Објективниот елемент е задоволен кога барателот утврдил дека постои разумна можност тој навистина да го трпи стравуваниот прогон. Утврдувањето дали стравот е основан, на крајот не зависи од статистичката веројатност за прогон, што скоро никогаш не е достапна, туку од тоа дали стравот на барателот се заснова на факти што би довеле разумна личност во слични околности да се плаши од прогон. Барателот мора да утврди веројатност за иден прогон така што разумно лице во околностите на барателот да се плаши од прогон по враќањето во неговата или нејзината земја на потекло. Така на пример во земја каде имаме задолжителен воен ангажман на младите при што неговото избегнување би довело до затворска казна, доколку личноста сака навистина да ги одбегне и двете, мора да  ја напушти државата, но подоцна  нејзиното враќање назад во државата несомнено дека ќе предизвикува оправдан страв кај таа личност од можни несакни последици (можна тортура од државата, заедницата ќе ја гледа како издајник, неможност за врботување, упатуање на навреди и постојан притисок од државните органи…).[5] Прогонството на членови на семејството или други лица тесно поврзани со барателот може да обезбеди објективен доказ дека стравот на апликантот од иден прогон е основан. Односно нема потреба од индивидуално таргетирање. За да биде бегалец, доволно е ако барателот може да докаже дека лица во слични околности биле прогонувани. Иако барателот треба да има „основан страв дека тој лично ќе подлежи на прогон“, разгледувањето на основаноста не мора задолжително да се заснова на личното искуство на барателот. На пример, она што му се случило на семејството, на пријатели и на други членови на расна или општествена група чиј припадник е барателот, може да укаже дека неговиот/нејзиниот страв е основан, но може да биде потребна дополнителна фактичка основа.[6] [7] [8]

Докажување на оправданиот страв

Во согласност со општите принципи на законот за докажување, товарот на докажување на постоењето оправдан страв е на товар на лицето кое го тврди тврдењето – во случај на бегалецот. Овој товар се разрешува со давање вистински податоци за неговото потекло и личните искуства што предизвикуваат страв од прогон. Сепак, заради особено ранливата состојба на барателите на азил и бегалците, одговорноста за утврдување и проценка на доказите ја споделува и донесувачот на одлуки.  Во контекст на барањето, изразот „стандард на докажување“ значи праг што барателот треба да го исполни за да го убеди судијата за вистината на неговите тврдења.Стравот на апликантот треба да се смета за основан доколку тој / таа „може да утврди, до разумен степен, дека неговиот постојан престој во неговата земја станал неподнослив …“.

Различни национални судови одлучиле дека стравот е основан ако постои „разумна можност“ или „добра причина“  лицето да се плаши од прогон. Утврдувањето на оправдан страв е тесно поврзано и со задачата за проценување на доказите и кредибилитетот. Ако доказите на барателот се прифатат како кредибилни, органот што ја носи одлуката потоа доаѓа до чекор број два, а тоа е дали прифатените факти и околности се еднакви на оправдан страв. Всушност, „процената“ се одвива во два одделни фази. Првата фаза се однесува на утврдување на фактички околности коишто може да претставуваат докази што го поддржуваат барањето, додека втората фаза се однесува на правна процена на тие докази, што вклучува носење одлука, во однос на конкретните факти за дадениот случај, за тоа дали се исполнети материјалните услови утврдени со член 9 и 10 или член 15 од Директивата 2004/83 за доделување меѓународна заштита.[9]

Концептот на оправданиот страв како формулација составена од објективен и субјективен елемент не е прифатен исто во различни држави, со други зборови кажано некои не го прифаќаат објективниот елемент, други пак не го прифаќат субјективниот, додека трети бараат исполнување кумулативно на двата елементи.

Тековното право за азил бара барателите на азил да докажат дека имаат „основан страв од прогон“.Сепак, „основаниот страв“ – доказниот стандард во случаите на азил остана двосмислен и тешко може да се примени во случаите на азил. Во случајот  ИНС наспроти Кардоза-Фонсека,[10] Врховниот суд на САД смета дека барателот на азил може да воспостави основан страв со помалку од 50% веројатност за иден прогон. Иако Судот се обиде да го разјасни значењето на основаниот страв, одлуката го комплицираше доказниот стандард со имплицирање дека се состои од два дела: субјективна компонента и објективна компонента.Субјективната“ компонента – е излишна бидејќи оваа компонента ретко се оспорува. Субјективната компонента во суштина не е проблем, бидејќи барателите на азил можат да ја докажат оваа компонента со изјава дека се плашат да се вратат во своите матични земји. Објективната компонента – дали стравот на барателите на азил е објективно разумен – останува нејасна. Врховниот суд треба да ја елиминира субјективната компонента во основаната анализа на страв и да претпостави дека барателите на азил имаат вистински страв доколку поднесат барање.Покрај тоа, Врховниот суд треба да ја поедностави објективно разумната анализа на страв до „разумна можност за прогон“, што би претставувало 10% можност за прогон. Разумната можност за прогонство ќе нагласи како основаниот страв укажува на праг или веројатност за прогон.[11][12]Непостоењето јасни мерила за докажување на компонентите на оправданиот страв доведуваат до различни толкувања во слични ситуации односно зависност од тоа што конкретната држава смета дека бегалецот треба да исполни за да му се признае статус на бегалец и да му се даде заштита.

Дефиницијата за бегалец, во смисла на Конвенцијата од 1951 година, е перспективна. Формулацијата „основан страв“ не бара прогон во минатото, иако прогонството во минатото е силен показател за постоењето на постојан страв. Меѓународната заштита на бегалците е превентивна по својата природа и затоа едно лице не треба да чека да биде прогонувано  пред таа или тој да може да побара статус на бегалец. Како што е наведено во став 42 од Прирачникот, „стравот на апликантот треба да се смета за основан ако може, во разумен степен, да утврди дека неговиот континуиран престој во земјата на потекло станал неподнослив за него, од причините наведени во дефиницијата, или би бил неподнослив од истите причини ако тој се врати таму.[13]

Оправдан страв  обично ја  вклучува  и подготвеноста и способноста на државата да ја исполни својата обврска да ги штити своите граѓани. Во случаи кога државата му нанесува штета или е соучесник во смисла што ја охрабрува, ја прифаќа или толерира повредата, лесно може да се донесе заклучок дека стравот е основан. Доколку стравот е повреди од недржавен субјект или група, а државата е подготвена да постапи против таквиот субјект или група, така што заканата веројатно ќе биде елиминирана или значително намалена, правилен заклучок кој може да се извлече е дека стравот не е основан, бидејќи не постојат реални шанси дека ќе се случи прогон. Меѓутоа, доколку земјата на жалителот обезбеди ниво на заштита што барателот има право да го очекува според меѓународните стандарди, тој нема да ги задоволи елементите на дефиницијата за бегалец од Конвенцијата дури и ако остане основан страв од штета. Така нема да биде доволно да се утврди оправдан страв од повреда од недржавен субјект или група доколку немаме докази дека земјата на жалителот не ја исполнува својата должност да го заштити нејзините граѓани.[14]

Оправданиот страв во време на пандемија

Се повеќе луѓе се принудени да ги напуштат своите домови како резултат на конфликти, нестабилност и природни катастрофи, Светската здравствена организација работи напорно за да осигури дека здравјето на мигрантите и бегалците е вклучено во глобалните здравствени политики.

Многу од бегалците избегале од војна или од тешки економски услови во нивната матична земја  за потоа да се соочат со дополнителните предизвици поставени од КОВИД-19. Ограничувања за патувања, вклучувајќи затворање на границите, прекинување на патувањето и депортација во последен момент, многумина останаа блокирани или принудени да останат во тесни, импровизирани засолништа или центри за бегалци. Среде овие несигурни услови многу мигранти се соочија со недостаток на пристап до здравствени услуги или страв да  ги побараат – дури и ако доживеале симптоми на КОВИД-19.[15]Токму тој дополнителен страв влијае врз субјективното чуство на страв кај бегалците и предизвикува психолошки последици со кои бегалците треба да се изборат.Бегалците и раселените веќе се борат со траумата што ја предизвикува војната, насилството, прогонот и дискриминацијата. Стресот и стравот од заразување со КОВИД-19 или губење на нивните средства за егзистенција како што се изолацијата и осаменоста искусена при блокирање, ги влошија проблемите со менталното здравје.Проценувањето на стравот од страна на надлежните органи во државата може да се каже дека стана уште повеќе сложено не само од аспект на неговото утврдување туку се повеќе и од аспект на здравјето и траумите низ кои поминуваат бегалците. 

Заклучок

Сите ние сме сведоци на новите предизвици што ги потстави времето во кое живееме војни, конфликти, пандемија, разни нестабилности кои предизвикуваат и доста стресови  но и страв од гледање на сцени кои често пати ја заледуваат крвта.Стравот кој навлегува во нас може да не одведе во непознати правци и еден од најголемите проблеми е токму повторното соочување со истиот.Бегалците се пример како може човекот да оди и над својот максимум на издржливот, токму поради фактот што и кога ќе дојадат на безбедно подрачје повторно  се соочуваат со безброј правни ситуации кои знаат да бидат доста нејасни и да баарат од нив покажување и докажување на страв кој можеби веќе поминал или не сакаат едноставно да го искажат, што секако многу зависи од самиот карактер на личноста односно колку таа покажува емоции. Секако дополнителни потешкотии се јавуваат кога станува збор за мали деца  од кои можеби некои не се придружувани од нивните родители утврдувањето на стравот во таков случај несомнено ја наметнува потребата односно нужноста на ваквото лице да му се одобри заштита бидејќи неговото оставање на милост и немилост всушност завлегува во едно повисоко рамниште од самите законски правила односно завлегува во суштината на човештвото и во смислата на нашето битисување како суштестава кои се стремат кон подобро.

Но утврдувањето на стравот и негово докажување воопшто не е лесно ако се земат во предвид постојаните испитувања како и строгите законски решенија  што ги потставуваат државите  во однос на утврдувањето на двете компоненти на стравот субјективна и објективна и нивното поткрепување со факти и докази кои тешко се обезбедуваат.Државите треба да имаат усогласени политики кога станува збор за бегалците особено за разгледувањето на нивниот статус и утврдувањето на оправданиот страв.Фразата оправдан страв се јавува како еден од клучните услови за да може едно лице да се карактеризира како бегалец. Додека нејзиното утврдување од различни држави несомнено подразбира претендирање за можно усогласување и создавање на бази на податоци кои ќе им овозможат на органите на секоја држава полесен пристап до разни релевантни информации, што несомнено позитивно ќе влијае и врз бегалците бидејќи на тој начин им се олеснува нивниот пат и се заобиколуваат сите фази во кои тие треба да докажат и да покажат страв од прогон. Решението за бегалската криза не е едноставно, но сепак постои, ако главните владини и интервладини актери застанат цврсто зад опциите и мерките понудени од  меѓународниот закон за бегалци и ако покажат повеќе волја за користење на политичките и финасиските алатки што им стојат на рсполагање.

Фусноти

  1. https://www.un.org/en/genocideprevention/documents/atrocity-crimes/Doc.23_convention%20refugees.pdf, https://www.ohchr.org/Documents/ProfessionalInterest/protocolrefugees.pdf
  2. Convention relating to the Status of Refugees -Article 1 – Definition of the term “refugee”
  3. https://www.refworld.org/pdfid/4551c0374.pdf.
  4. https://easo.europa.eu/practical-guide-qualification/well-founded-fear (Specific considerations)
  5. https://www.youtube.com/watch?v=Yo4HWfTgWYs (“Не во мое име” -документарен филм)
  6. https://www.uscis.gov/sites/default/files/document/foia/Well_Founded_Fear_LP_RAIO.pdf -Persecution of individuals closely related to the applicant (6) 
  7. https://www.aat.gov.au/AAT/media/AAT/Files/MRD%20documents/Guide%20to%20Refugee%20Law/Chapter3_WFF.pdf
  8. https://www.echr.coe.int/Documents/COURTalks_Asyl_Talk_MKD.PDF
  9. https://eur-lex.europa.eu/LexUriServ/LexUriServ.do?uri=OJ:L:2004:304:0012:0023:EN:PDF
  10. https://www.lexisnexis.com/community/casebrief/p/casebrief-ins-v-cardoza-fonseca
  11. https://www.refworld.org/pdfid/4551c0374.pdf. Query 2
  12. https://scholarlycommons.law.northwestern.edu/njlsp/vol16/iss2/7/
  13. https://www.unhcr.org/publications/legal/3d4aba564/refugee-protection-guide-international-refugee-law-handbook-parliamentarians.html
  14. https://www.aat.gov.au/AAT/media/AAT/Files/MRD%20documents/Guide%20to%20Refugee%20Law/Chapter3_WFF.pdf
  15. https://www.unhcr.org/events/campaigns/5fc1262e4/refugees-and-the-impact-of-covid-19.html

Користена литература

  1. https://www.aequitas-humanrights.org/human-rights-education/human-rights-of-refugees-and-asylum-seekers/brief-introduction-to-asylum-seekers-refugees-and-human-rights/
  2. https://www.un.org/en/genocideprevention/documents/atrocity-crimes/Doc.23_convention%20refugees.pdf
  3. https://www.refworld.org/pdfid/4551c0374.pdf.
  4. https://www.echr.coe.int/Documents/COURTalks_Asyl_Talk_MKD.PDF
  5. https://easo.europa.eu/practical-guide-qualification/well-founded-fear
  6. https://www.uscis.gov/sites/default/files/document/foia/Well_Founded_Fear_LP_RAIO.pdf
  7. https://www.aat.gov.au/AAT/media/AAT/Files/MRD%20documents/Guide%20to%20Refugee%20Law/Chapter3_WFF.pdf
  8. https://repository.law.umich.edu/cgi/viewcontent.cgi?article=2481&context=articles
  9. https://www.hrw.org/legacy/macedonian/press/2003/macedonia121003-bp.pdf
  10. https://www.cigionline.org/publications/call-action-transforming-global-refugee-system/?utm_source=google_ads&utm_medium=grant&gclid=Cj0KCQjwk4yGBhDQARIsACGfAevNgwpkC4EMtY8gZnLrj1GHbM8Cq9U9uQ0-LukUl8nhd6C5ogZnXGUaAsEwEALw_wcB
  11. https://scholarlycommons.law.northwestern.edu/njlsp/vol16/iss2/
  12. https://www.unhcr.org/events/campaigns/5fc1262e4/refugees-and-the-impact-of-covid-19.html
  13. https://www.healthrights.mk/pdf/Pravnici/Megjunarodni%20dokumenti%20i%20mehanizmi%20za%20zastita%20na%20covekovite%20prava/%D0%9EN/1%20-%20%D0%A3%D0%BD%D0%B8%D0%B2%D0%B5%D1%80%D0%B7%D0%B0%D0%BB%D0%BD%D0%B0%20%D0%B4%D0%B5%D0%BA%D0%BB%D0%B0%D1%80%D0%B0%D1%86%D0%B8%D1%98%D0%B0%20%20%D0%B7%D0%B0%20%D1%87%D0%BE%D0%B2%D0%B5%D0%BA%D0%BE%D0%B2%D0%B8%D1%82%D0%B5%20%D0%BF%D1%80%D0%B0%D0%B2%D0%B0.pdf
  14. https://www.ohchr.org/Documents/ProfessionalInterest/protocolrefugees.pdf
  15. https://www.unhcr.org/3b66c2aa10
  16. https://eur-lex.europa.eu/LexUriServ/LexUriServ.do?uri=OJ:L:2004:304:0012:0023:EN:PDF
en_GBEN